லவ்வர்ஸ் டே,,,!

காதலர் தின ஸ்பெஷலா அழகா ஸ்வீட்டா சிம்பிலா ஒரு காதலை எழுதினா என்ன? என்ற ஒரு சின்ன பொறி தோன்றிய அரை மணி நேரங்கழித்து
 தோன்றிய சின்ன சங்கதியே..! இப்போதைக்கு எழுதி இருக்கேன்!


பரத் நம்ம காதல் பரத் இல்லைங்க ! காதல்ன்னதும் சின்னதா புன்னகைச்சுட்டு
தலையை சிலிர்த்து ஜீன்ஸுக்குள் கையை விட்டு தோள்பட்டையை உயர்த்தி
ஆள் இல்லாத ரோட்டில் அலைபாயுதே தீம் மியூஸிக்கை கற்பனை பண்ணீக்கிட்டு அழகா போட்டோஸ்க்கு ஸ்டில் கொடுக்குற பசங்க லிஸ்ட்டில் ஒருத்தன் தான் நம்ம பரத்..!

இவனுக்கு சரியான ஜோடியா எந்த படத்து ஹீரோயின்களையும் கமிட்பண்ண மும்பை கேரளான்னு போனா செலவு ஆகும்ன்றதால அதே ஏரியா பொண்ணு எதாவது தேறும்ன்னா அவளை இவனுக்கு அனார்க்கலியாக்க ட்ரைப்பண்ணும் போது..  வழக்கமான பஸ் ஸ்டாண்ட், கோவில்வாசல் பக்கமா பார்வைய அலைய விட்டேன். கூடவே வந்த நாயகன் பரத் பதட்டமாகி
“அய்யயோ இவரு எனக்கு பிச்சைக்காரிய ஹீரோயின் ஆக்கிடுவாரு போலையே! என்னை காப்பாத்துங்க “

“டேய் அப்படில்லாம் உனக்கு துரோகம் பண்ணூவேணாடா..!”

“அதெல்லாம் முடியாது பார்க்குறதே பார்க்குறீங்க நல்ல காலேஜ் பொண்ணா பாருங்க வேலண்டைன்ஸ் டே அதுமா ப்ரப்போஸ் பண்ணனும் கொஞ்சம் சீக்கிரம் ”
பார்த்தீங்களா வாசகப்பெருமக்களே ஒரு கதைல ஹீரோன்னு சொன்னதுக்கே இவ்ளோ படுத்துறான்.. நல்ல வேல நான் இளைய தளபதியயும், அல்டிமேட் நட்சத்திரத்தையும் வைச்சு எழுதலை...

சரி சரி கதைக்கு வருவோம்... ஸ்வீட்டான பொண்ணுங்க ஸ்கூட்டில சிட்டா பறக்க்கும்  சென்னைமா நகரத்திலே... ஷால் மூடிய தேகத்திலும் க்ளௌஸ்போர்த்திய கரங்களுக்குள்ளும் ஒழிந்திருக்கும் ஒரு தேவதையை
கண்டுபிடிக்க அசோக்பில்லர் சரியான இடமாக இருக்கும்ன்னு அப்போ நினைக்கலை ஆனா இப்போ நினைக்குறேன்.!

அட ஆமாங்க நம்ம பரத்துக்கு ஏத்த மாதிரியும் நம்ம வாசகர்கள் ஏற்றுக்குற மாதிரியும் கெத்தா ஒரு பொண்ணு.. ஹாட் சிப் வாசல்ல நிற்கும் ஸ்கூட்டியை
செல்ஃப் ஸ்ட்ராட் செய்ய முடியாமல் போனதால் உதைத்துக்கொண்டுருக்கும் அந்த ஹிப்ஹாப் மார்டன் தேவதையை நெருங்கி “மே ஐ ஹெல்ப் யூ ”-வென
கதைக்குள் கொண்டு வர முயற்சிக்க..

முதுகுப்பக்கமாக ஒரு கை தொட்டது.. திரும்பி பார்த்தால் நம்ம நாயகன்!

 “ஹலோ பாஸு ஓரமா உக்கார்ந்து சம்பவத்தை எழுதுங்க ஆக்‌ஷன் எண்ட்ரி ரொமான்ஸ்,பஞ்ச் டயலாக் பேசுறது இந்த ரோல்லாம் நான் பண்ணிக்குறேன்! ஒகே--”-இது பரத்

 “டேய் இன்னும் கமிட்டே ஆகலை அதுக்குள்ள இவ்ளோ அராத்தாடா”.. -இது நான்

சென்னையிலே நலிந்த சினிமாக்கலைஞர்களுக்கு மத்தியில் ஓட்டைப்பாயில் ஒருக்களித்துப்படுத்துக்கிடந்து எழுத்தாளனாகப்போராடும் -இதை சரியாக வாசிக்கனும் நீங்க எழுத்தாளனாக ஆகப் போராடும் -ன்னு ;

எனக்கு வேலண்டைண்ஸ் டே-க்கு போட்ற மாதிரி ஒரு கதை ரெடி பண்ணிட்டு வா பார்ப்போன் என்ற இரண்டாம் கட்ட பத்திரிக்கை நண்பர் ஒருவர் கொடுத்த உற்சாகத்தில் ஒரு காதல் கதை எழுதலாம்ன்னு வந்தால் இவன் நம்மளையே இந்த வாரு வாருரானேன்னு ஒரு மைல்டான கடுப்புடன்...!

“ஹலோ மிஸ்டர் ஹீரோ ஆக்‌ஷன் எண்ட்ரியா ? டேய் இது லவ் சப்ஜெக்ட்டா! இதுல எங்க இருந்து ஆக்‌ஷன் , பஞ்ச் டயலாக்கெல்லாம் யாருப்பா சேர்த்தது”...

“அட என்ன மாஸ்டர் இப்போல்லாம் டிவி சீரியல்லயே ஃபைட் பஞ்ச் எல்லாம் வைச்சுட்டாங்க நீங்க கதைல வைக்க இவ்ளோ யோசிக்குறீங்க”

“தம்பி நீ டைரைக்டரா நான் டைரைக்டரா? ”

“ரெண்டு பேரும் இல்லை இது என்ன ஃபிலிம் ஷூட்டிங் ஸ்பாட்-ன்னு நினைச்சீங்களா நல்ல சீனை கெடுக்காதீங்க மாஸ்டர்”

அது சரி என்னதான் பரத் மாஸ்டர் மாஸ்டர் என்றாலும் அவன் பெரிய இடத்துப்பையன்...

ஒரு கிரிக்கெட் மாட்ச் நாளில் ஆப்போஸிட் டீமில் இருந்த அவன் எங்க டீம் பீபன் ஒருவன் போட்ட பௌண்ஸரில் அடித்த சிக்ஸர் பார்த்து கொஞ்சம் மிரட்சியோடு மேட்ச் கடைசியில் கை குலுக்கிக்கொண்டேன்.

சென்னையில் பெயர் சொன்னதும் புரிந்துவிடும் ஒரு கிராணைட் பிஸ்னெஸ் மேனின் பி எம் டபிள் யூ பைக் வைத்திருக்கும் மகன் தான் நம்ம பரத்...! எத்தனையோ கேர்ள் ஃப்ரெண்ட்ஸ் இருந்து லவ் பண்ணா ஒரு ஹீரோயினைத்தான் பண்ணனும்ன்ற வழக்கமான தொழிலதிபர் ஆசையோடு

 என் கதையில் ஸ்ட்ரேய்ட்டா ஹீரோ ஆகுற ஆசையில ஒட்டிக்கிட்டான்.. சொல்லப்போனா நான் திரும்பி ரூமுக்கு போகவே அவன் டொனேஷன் தான்..!

அய்யய்யோ என் புராணமாகவே போய்க்கிட்டு இருக்கு..!
 “பரத் எங்க அந்த பொண்ணு...??

“அது எப்பவோ போய்டுச்சி ”
“அடட்டா வண்டி நம்பர்கூட நோட் பண்ணலையே இனி எப்படி கண்டு பிடிப்பேன் ”
“அவ செல்போன் நம்பரே இருக்கும் போது வண்டி நம்பர் எதுக்கு மாஸ்டர்”
“செல்நம்பரா எப்படி...?”
“இதோ அவகூட தான் எஸ் எம் எஸ் பண்ணிட்டு இருக்கேன். இன்னும் என்ன டவுட்”
“அடப்பாவி இது எப்போடா நடந்தது”
“நீங்க ஓட்டப்பாய்-ல உறங்கும் கதை சொல்லும் போதே ”
“ஆஹா இனி உன்னை இன்ச் பை இன்ச் வாட்ச் பண்ணனும் போலயே இல்லன்னா நிறைய சீன்ஸ் மிஸ் ஆகிடுதேடா”
“அடப்போங்க மாஸ்டர் நீங்க இன்னும் ஓல்ட் டான் ஆகவே இருக்கீங்க இன்னும் வண்டி நம்பர் நோட் பண்ணனும்றீங்க ஹாஹா நான் தப்பான கதையில ஹீரோ ஆகிட்டேனோ! ”
”நோ நோ அப்படில்லாம் இல்ல எதோ நீ கரெக்டா இருக்கியான்னு செக் பண்ணேன்”
“ஏதோ ஃபர்ஸ்ட் இண்ட்ரோல மின்னலே தீம் அது இதுன்னு சொன்னீங்களேன்னு நம்பிட்டேன் அப்படியே கொத்தா போகட்டும் மாஸ்டர் இல்ல ரெண்டுபேர் ஃப்யூட்சரும் அந்தர் தான் உங்களுக்கு மொக்கையா ஒரு கதை எழுதுனதுக்கு எனக்கு மொக்கையான படத்தில் என் நேம் வந்ததுக்கு...”
என்றவாரே ரேபானை ஒற்றைக்கையால் கண்ணூக்கு கொடுத்தான்.

சரி இன்னைக்கு சீன்ஸ் மிஸ் ஆகிட்டு நாளைக்கு என்ன நடக்குன்னு இவனை வாட்ச் பண்ணாதான் எழுத முடியும்.. வ்ரைட்டர்ன்னு ஃபார்மாகிடோம்  வேற வழி இல்ல இனி கதைக்காக செக்யூரிட்டி கார்ட் வேலை பார்த்தாவது மிச்சம் மீதிய முடிச்சுடனும்... என நினைத்துக்கொண்டே அன்றைய நோட்ஸை எடிட்டிங் ஸ்பெல்லிங் மிஸ்டேக்ஸ் சரி செய்து மூடிவைத்து தூங்கினேன்...

மறுநாள்:

 காலை ஏழு மணிக்கு பரத்தின் கால் ..
நோக்கியா 3310classic -ல் ஒலிக்க தூக்கம் கலைந்து ஹாய் ஹீரோ குட் மர்னிங் என்றேன்.

மண்ணாங்கட்டி மாஸ்டர்  இன்னும் என்ன பண்றீங்க கீழ வாங்க நான் உங்க மேன்ஷனில் வெயிட் பண்ணுறேன் என்றான்..

அட அதுக்குள்ள என்னடா இவனுக்கு ஆச்சு என்று அடித்து புடித்து 3 டம்ளர் தண்ணீரில் ஃப்ரெஸ் ஆகி சக இயக்குனரின் ப்ரூட் ஸ்ப்ரேயின் மிச்சத்தை அழுத்தி பதட்டமாக மாடிப்படிகளை  கடந்து கீழே வந்தால்

இரவு முழுதும் தூங்காத கண்களை ஏமாற்ற கூலர்ஸை அணிந்து கொண்டு காசு கொடுத்து வாங்கியமாதிரியே ஒரு அனாவசியப்புன்னகையை ஏளனமாக ஒரு பிச்சைக்காரனுக்கு கடுப்பில் 2 ருபா போடுவோமே அது போல போட்டான்.

பொது வாழ்க்கையில் இதெல்லாம் சகஜமென்று அதை கொஞ்சமும் சட்டை செய்யாமல் என்ன பரத் காலையிலே என்றென்.

அது ஒண்ணும் இல்ல மாஸ் -மாஸ்டர் இப்போ மாஸ் ஆகி இருந்தது -
ஹனிக்கு கவிதைன்னா ரொம்ப பிடிக்குமாம் கொஞ்சம் நல்ல கலெக்‌ஷன்ஸை இன்னைக்கு பிரஸண்ட் பண்ணனும் அப்படியே இன்னைக்கு சாக்லேட் டே ஆச்சே சோ. அவளுக்கு பிடிச்ச சாக்கோ ஃப்ளேவர் சாக்கிஸ் வாங்கனும் சரி நீங்க ஃப்ரீயா இருந்தா உங்களையும் கூட்டிட்டு போலாம்ன்னு வந்தேன் என்றான்.

எனக்கு கிர்ரென்று இருந்தது... யாருப்பா அது ஹனி நீ யாரையும் இதுவரைக்கும் காதலிக்கலேன்னு சொன்னதால் தானே ஒரு ஃப்ரெஸ்ஸர் வேணும் கதைக்குன்னு உன்னை செலக்ட் பண்ணேன், இப்போ வந்து ஹனி-ன்னு யாரையோ சொல்ற என கிலி ஆக...

மாஸ்ட்ட்ட்ட்டர்ர்ர் (கிழிச்சுட்டான்) நாம நேத்து ஹாட்சிப்ல பார்த்தோமே அந்த பொண்ணுதான் ஹனி .....அனிதா.... நிக் நேம் ஹனின்னு கூப்பிடுவேன்.
அவளுக்குத்தான் ப்ரஸண்ட் பண்ண நல்ல கவிதை புக்ஸ் வேணும்.. அதான் உங்களுக்கு எதாவது தெரியுமேன்னு.... என இழுத்தான்.

ஒரு கதாசிரியர் பண்ணுற உட்சபட்ச வேலையை இப்போ நான் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கேன்னு பைக்கில் அவன் பின்னாடி அமர்ந்து மனசுக்குள் திங்க் பண்ணிக்கொண்டிருந்தேன்...

 “போன் நம்பர் வாங்குன சரி அதுக்குள்ள இவ்ளோ தூடம் வளர்ந்துட்டுதே உங்க ல.................வ் எப்படி ... ”-அதை லவ் என்று சொல்லும் போது எதுவோ ஒன்று என்னை தடுத்தது போல இருந்தது.

மாஸ்டர் போன்ல அவகூட பேசினேன். விஷூவல் கம்யூனிகேஷன் படிக்கும் அல்ட்ரா மார்டன் தேவதைக்கு அப்பா ராஜஸ்தான். மதர் மட்ராஸ்தான். ஒரே சிஸ்டர் கனடால செட்டில்ட்.. ரெண்டு பொண்ணுங்க வீட்டில் ஆடி கார் இருந்தாலும் ஸ்கூட்டில வலம் வரும் ஷகிரா மியூஸிக்காக உயிரைக்கொடுக்கும் ப்யூட்டி..

இவ்ளோ மேட்டரையும் ஒரே நாள்ல எப்படி கரந்தீங்க - கொஞ்சம் வியப்புடன் மரியாதை கொடுக்கவேண்டும் என்று தோன்றாமலே ஒரு “ங்க” ஆட் ஆகி இருந்தது... பரத்திடம்..

ஆரம்பத்தில் அந்த “ங்க” இருந்தாலும் பேர் சொல்லும் நட்புக்கு பீரழகுன்னுற யூத்தத்துவத்தின் ஓர் இரவில் நான் மாஸ்டராகவும் அவன் ஜூனியராகவும் மப்படித்தோம்.

“ஒரே பாட்ல சிவா மின்சார வாரியத்தையே வாங்கும் போது [தமிழ்ப்படம்] நான் சம்சாரமா வரப்போற ஏஞ்சலோட பயோகிராபிய ஒரே நாள்-ல வாங்கலைன்னா எப்படி ” -பரத்

என்னது சம்சாரமா அட அது கதைக்குத்தானே ஹிரோயி....... என முடிக்கும் முன்னே.,

“நோ மாஸ் நான் நைட் 2 மணிக்கே ஃபிக்ஸ் பண்ணிட்டேன் அவதான் இனி என் வைஃப் ” என்றவாரே -ஒரு பல்ஸர் பையனை நூலிழை இடைவெளீயில் ஓவர்டேக்கினான்.

ஓஹ் அவ்ளோ தூரம் போய்டுச்சா! நேற்றுத்தானப்பா பார்த்த அதும் முகமெல்லாம் மூடி இஸ்தான்புல் ராஜகுமாரி மாதிரி இருந்த பொண்ணை ஒரு பத்து நிமிட ராஜராஜசோழன் வரலாற்றை சொல்லி முடிக்கும் கேப்பில் அதுக்குள்ள எப்படி அவ உன் ஹார்டில் இடம்புடிச்சா?

இல்ல மாஸ் அவ FB- ID -ஷேர் பண்ணா.. நைட் ஃபுல்லா சாட் பண்ணோம்.
என்னைப்பத்தி தெரிஞ்சுக்கிட்டா..
நான் அவளை புரிஞ்சுக்கிட்டேன். We are Made For Each Other Maas... என்றான்.

எனக்கு மேன்ஷனில் சுற்ற ஆரம்பித்த தலை இன்னும் சுற்றி முடிக்கவில்லை.
மீண்டும் கேட்டேன் சரி எல்லாம் ஒகே... இப்போ எங்க போய்க்கிட்டு இருக்கோம்!

 “ம்ம்ம்... ஸ்கைவால்க்-தான் .. ”

“அடப்பாவி முன்னாடியே சொல்லிருந்தா குளிச்ச்ச்ச்... சாமிகும்பிட்டாவது வந்திருப்பேனேன்னு மென்று முழுங்கினேன். ., அழகழகா அம்சமா கேர்ள்ஸ் வருவாங்களேன்னு ஒரு நல்ல எண்ணத்தில் தான் ஹிஹி [நல்ல எண்ணம்]

“அட வாங்க மாஸ் உங்களுக்கு அவளை இண்ட்ரோ பண்ணூறேன்”
“அடப்பாவி அந்த பொண்ணும் வருதா?”
“ம்ம்ம்”
“அய்யய்யோ என்னப்பா இது எங்க ஊர்காதல் எல்லாம் முழுஷா கண்ணூக்கு கண்ணு பார்க்கவே மூணுமாசம் ஆகும் இது போற வேகத்தை பார்த்தா மெட்ரோ ட்ரெயினே சென்னைக்கு வேணாம் போலயே!?”
“மாஸ் அவகிட்ட ஐ லவ் யூ நேர்ல தான் சொல்லுவேன்னு சொல்லி இருக்கேன் .. அவ ட்வெல் ஓ க்ளாக் தான் வருவா அதுக்குள்ள எனக்கு ப்ரப்போஷல் ஐடியாஸ அள்ளி வழங்கத்தன் உங்களை கூட்டிட்டு வந்திருக்கேன்.”

“கதைய்ய்ய்ய்ய்...”
“மாஸ்டர் உங்க கதைய தூக்கி தூரப்போடுங்க எனக்கு என் ஏஞ்சல் கூட வாழனும் அது போதும் இந்த ஹீரோ ஆகுற சப்ஜெக்ட் ஹீரோயின் லவ்வெல்லாம் வேணாம்”

மனசுக்குள் அடப்பாவி அவனுக்கு பிக் அப் ஆனதும் என் ஃப்யூச்சரை இப்படி ஃப்யூஸ் போக வைச்சுட்டானேன்னு மனசு அடிச்சுக்கிட்டது.
சரி இவனால கதையுமில்ல கதாசிரியர் அந்தஸ்துமில்ல ..வந்த வரைக்கும்
திருப்தியா சாபிட்டு இன்னைக்கு கதைய ஓட்டிட வேண்டியது தான்.. என்று எண்ணிகொண்டே வாட்ச் பார்த்தேன் ...மணி 10 - இன்னும் ரெண்டு மணி நேரம்..
மரண மொக்கையாப்போகும் என்று எண்ணிக்கொண்டிருக்கையில்

அண்மையில் அமர்ந்த மாடன் காதலர்களின் சேஷ்டைகளை
நோட்பண்ணிக்கொள்ள ஆரம்பித்தேன்.

“அவளுக்கு என்ன பிடிக்கும் மாஸ்டர்”
“ஆங்”
“இல்ல அவளுக்கு என்னைப்பிடிக்குமான்னு தெரியலை அதான் கேட்டேன்”
“ஹீரோ காதல் என்பது மனுஷனுக்கு ஒரு தலைவலிமாதிரி அது அடுத்தவனுக்கு வரும் போது கலாய்ப்போம் ஆனா தனக்கு வரும் போது தான் மாத்திரை போட்டுப்போம்... இப்போ உனக்கு வந்திருக்கு நீ தான் மாத்திரை போட்டுக்கனும்... ”
“உங்க கிட்டப்போய் கேட்டேன் பாருங்க என்ன சொல்லனும்”
“ஹஹஹ்”
“சரி நல்ல பொயட்ரிக் கலெக்‌ஷன் யாராச்சும் சொல்லுங்க”
“நட்புல ஆரம்பிச்சு காதல்ல முடிக்கனும்ன்னா அறிவுமதி
காதல்ல ஆரம்பிச்சு கவிதைல முடியனும்ன்னா தபு ”
“ஓஹ் திருக்குறள் மாதிரி ரெண்டே வரில சொல்லிட்டிங்க இதுக்குதான் மாஸ் வேணும்ன்றது”
“சரி பசிக்குது ”
"நல்லவேலை நியாபகப்படுத்துனீங்க ஹனிக்கு சாக்லேட் வாங்கனும்"
“அடகிராதகா 7 மணிக்கே எழுப்பிக்கூட்டிட்டு வந்துட்டு டிபன் கூட வாங்கித்தரலைடா நீ”